Ceci n’est pas un client

Zwendel via internet

Vertrouwen
Via de site GoTranslators.com, waar ik betaald lid van ben, kreeg ik een mailtje van een meneer die vroeg of ik een omvangrijke tekst voor hem uit het Engels in het Nederlands wilde vertalen. Omdat ik deze man niet kende en er geen geregistreerd bedrijf achter leek te zitten, maakte ik hem duidelijk dat ik nogal wantrouwig stond tegenover dit soort verzoeken.
Eerder was ik al eens aan een grote opdracht begonnen voor een Engelse dame, die vervolgens niet meer reageerde op mijn mailtjes waarin ik vroeg om haar gegevens en haar btw-nummer. Ik had gelukkig nog maar een klein stukje vertaald en stuurde haar toen de mededeling dat ik zou stoppen met de vertaling als ik niets meer van haar zou horen (en aldus geschiedde…).
Deze zogenaamde klant bleef echter wel contact houden. Hij begreep mijn scepsis en stelde voor me een cheque te sturen met een voorschot. Fijn, ik was gerustgesteld en wachtte op een deel van de 1600 euro die met de opdracht gemoeid was. Mijn reputatie was me vooruitgesneld, dacht ik, want deze meneer had blijkbaar zo’n vertrouwen in mij, dat hij me beloofde dat ik ook een grote vervolgopdracht voor mijn rekening mocht nemen. En om aan te tonen hoe groot zijn vertrouwen was, stuurde hij mij een cheque van maar liefst 5000 euro. Dat was dan inclusief de kosten voor het innen van de cheque, zo zei hij. Wat een keurige klant.

Intuïtie
Wat was ik gelukkig! Zo’n goede opdracht – want het was ook nog eens een interessante tekst om te vertalen, een stuk over racisme – en zoveel geld! Ik hoefde voorlopig even geen geldzorgen te hebben (2010 was zakelijk geen goed jaar), ik kon weer even vooruit. Was dit een kentering? Ging 2011 het helemaal worden?
Toen de cheque arriveerde, was ik wel enigszins verbaasd: zoveel geld, via een Duitse bank, een enveloppe met een Russische postzegel, en geen begeleidend schrijven?? Allemaal wat vaag, maar ja, geld is geld. Zo’n mooie klus… En hoe zat dat ook alweer met een gegeven paard?
Ik zeg zo vaak tegen mensen dat ze naar hun onderbuikgevoel moeten luisteren, hun intuïtie moeten volgen. Dat is namelijk helemaal niet zo vaag als velen denken, want je hersenen slaan onbewust signalen op die later als ‘intuïtie’ opborrelen, maar in feite pure ervaring zijn.

Zwarte lijst
Maar die cheque stond daar op mijn bureau en dat voelde ook niet goed. Het was toch geld en dat hield ik liever niet in huis. Zo snel mogelijk naar de bank gebracht, dus.
Een e-mailwisseling volgde. De ‘klant’ maakte zich zorgen of ik de cheque wel kon incasseren en bleef vragen of alles al met mijn bank geregeld was. En of ik al aan de opdracht was begonnen. Met name door die laatste vraag was mijn ongerustheid nog niet echt toegenomen en ik was heus van plan met vertalen te starten – ik verheugde me erop – ware het niet dat er allerlei zaken tussendoor kwamen die prioriteit hadden. Ach, dacht ik, ik heb een maand of twee de tijd…
En op 14 december ontving ik een bericht van GoTranslators.com, dat er op hun website een nieuwe lijst beschikbaar was met oplichters en waar je op moest letten als je een bepaald soort e-mail ontving. Het voorbeeld leek verdacht veel op het verzoek dat ik op 26 november had ontvangen en in het overzicht op de site pronkte de naam van ‘mijn klant’ tussen die van andere zwendelaars; de meesten werkzaam vanuit Rusland, een verklaring voor de postzegel.

De praktijk
Natuurlijk was dat paard helemaal niet gegeven. In werkelijkheid wordt het geld van zo’n cheque door de bank voorgeschoten en als zou blijken dat die het, om wat voor reden dan ook, niet van de betaler ontvangt, moet jij het ook weer netjes inleveren. Maar ondertussen staat dat geld (van de bank) wel op jouw rekening en de neiging is groot om maar meteen even een schuld af te betalen of eindelijk dat schilderwerk aan je huis te laten doen.
En dan komt er een berouwvol mailtje: de man heeft helaas te snel gehandeld en krijgt toch geen toestemming van zijn chef (hè? Was het dan toch een bedrijf?) voor die tweede vertaling. Of je dus dat extra toegestuurde geld maar even wilt terugstorten via Western Union. Hij is zelfs nog zo behulpzaam om je daartoe het adres van de dichtstbijzijnde vestiging te geven.
Als je ál te goedgelovig bent, dan zou je denken: oké, jammer van die opdracht, maar ik zal hem zijn geld zo snel mogelijk terugsturen. Later blijkt dan dat de cheque vals is en vraagt de bank het geld terug. Oeps!

Snel gehandeld
Gisteren kwam ik dankzij de alertheid van de moderators van GoTranslators dus tijdig achter deze zwendelpraktijken en vanochtend ben ik naar mijn bank gegaan om erachter te komen hoe dit verder het beste kan worden opgelost. De medewerker aan de balie kon mij helaas niet veel vertellen over dit soort praktijken en moest bellen met het hoofdkantoor. Ik wacht nu op een telefoontje.

Frustratie
Ik ben boos! Kwaad op mezelf omdat ik er bijna was ingetrapt! Hoe kon ik, die altijd zo prat gaat op een goed intuïtief gevoel, op het punt hebben gestaan dat geld ook werkelijk terug te laten boeken??!
En ik ben pissig omdat ik dacht zo’n mooie opdracht te hebben gescoord (die ik zo hard nodig had) en ik nu zonder opdracht en zonder geld zit. Een beetje zelfmedelijden is dus ook op zijn plaats…
En ergens, in een heel klein hoekje, schuilt dan ook wel wat blijdschap, omdat ik de dans ben ontsprongen en gelukkig geen duizenden euro’s lichter ben.

Ik heb hiermee een goede les geleerd en hoop dat ik met dit verhaal kan voorkomen dat anderen de dupe worden van dit soort praktijken.

Ik heb nu overigens al twee dagen niets meer van de ‘klant’ gehoord. Zou hij nattigheid voelen? Wordt vervolgd…